Η διαδικτυακή παγίδα της ματαιοδοξίας

Καλησπέρα. Αναδημοσιεύω το άρθρο μιας μαθήτριας που διάβασα σε σχολική εφημερίδα σήμερα. Με μια λέξη: εκπληκτικό. Τελικά το μέλλον βρίσκεται σε μερικά φωτισμένα μυαλά των νέων ανθρώπων και η συγκίνηση προκύπτει με απλά, ξεχασμένα πράγματα στους καιρούς μας,όπως  είναι η ανάγνωση ενός άρθρου.

Υ.Γ « Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται για να ΄ρθουν »

Μπέρτολντ Μπρέχτ

«Ανέκαθεν ο άνθρωπος αναζητούσε τα μέσα με τα οποία θα εξασφάλιζε την κοινωνική αναγνωρισιμότητα ,την ανάδυση του στο προσκήνιο των εξελίξεων και την τοποθέτησή του στο επίκεντρο των συζητήσεων του κοινωνικού του περίγυρου. Δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις αυτής της προσπάθειας ήταν και συνεχίζουν να είναι είτε η ανάγκη αναγνώρισης της αξίας του, είτε η μάταιη επιζήτηση του θαυμασμού ακόμη και για επιτεύγματα ανούσια, επιφανειακά.

Στις μέρες μας, το δεύτερο κίνητρο, στο οποίο αποτυπώνεται και η έννοια της ματαιοδοξίας, ευδοκιμεί ιδιαίτερα στην απατηλή πραγματικότητα που με ευκολία ο καθένας δύναται να διαμορφώσει, χάρη στα πολυάριθμα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που τον περιβάλλουν. Αυτά παρέχουν στον κάθε ενδιαφερόμενο χρήστη μία γκάμα εργαλείων, όπως δημοσιεύσεις σχετικά με τους χώρους διασκέδασης, βίντεο και ακόμη ενημερώσεις για κάθε δραστηριότητα που επιτελεί, με τα οποία αποκτά τη δυνατότητα να μοιράζεται με τους διαδικτυακούς ‘’φίλους’’ κάθε στιγμή της καθημερινότητάς του. Το σπουδαιότερο μάλιστα πλεονέκτημα που παρέχεται και χαροποιεί ιδιαίτερα τον ματαιόδοξο χρήστη είναι ότι κάθε φωτογραφία και οτιδήποτε άλλο δημοσιεύεται μπορεί να ωραιοποιηθεί στα μάτια των θεατών του. Έτσι, το άτομο αρχίζει να ταυτίζεται με το εξωραϊσμένο αυτό αποτέλεσμα και βιώνει βαθιά ικανοποίηση από το σχεδόν αψεγάδιαστο είδωλό που, με αγωνία για την απήχησή του στο ευρύ κοινό ,κατασκεύασε. Τέλος, η προσπάθεια αυτή αυτοπροβολής επικροτείται από τα σχόλια, συχνά επιτηδευμένα και σίγουρα όχι αθώα,  των θαυμαστών της ,τα οποία καταφέρνουν να υψώσουν ακόμη περισσότερο τον πήχη της έπαρσης των δεκτών τους και να υφάνουν τον ευπαθή και εφήμερο ιστό της διαδικτυακής δόξας. Το γεγονός αυτό επικυρώνεται από ενδελεχείς έρευνες ειδικών κοινωνιολόγων και ψυχολόγων οι οποίοι επισημαίνουν τις πιθανές επιπτώσεις της ροπής του ατόμου στον πλαστό κόσμο της πρόσκαιρης αναγνώρισης. Σημαντικότερες μεταξύ αυτών προβάλλουν η απογοήτευση όσων αντλούν ψυχική δύναμη από το επίπλαστο είδωλο τους όταν αντιληφθούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά γι αυτούς αλλά τα περισσότερα επιδοκιμαστικά σχόλια ήταν προϊόν σκοπιμότητας ή καθημερινών φιλοφρονήσεων. Συμπερασματικά η συγκρότηση του ατόμου και της προσωπικότητάς του οφείλει να ενισχυθεί ώστε να αντισταθεί στην αβάσταχτη ελαφρότητα της κενής διαδικτυακής δόξας, όσο έντονα και αν έλκεται από την καθημερινή πορεία της φαινομενικής επιτυχίας.»